Współczesna, bardzo skomplikowana elektronika wymaga stabilnego, odpornego na zakłócenia zasilania. O ile urządzenia jako całość mogą być zasilane prądami o różnych parametrach, o tyle ich kluczowe komponenty do swojej pracy muszą mieć zapewnione stałe prądy zasilania. Jednym ze sposobów na uzyskanie takiego stanu jest zastosowanie kondensatorów elektrolitycznych. Te części elektroniczne przy niewielkich rozmiarach własnych zapewniają relatywnie dużą pojemność.

Jak jest zbudowany kondensator elektrolityczny?

Kondensatory zazwyczaj zbudowane są z dwóch przewodników (okładzin) rozdzielonych dielektrykiem. W kondensatorach elektrolitycznych funkcję jednej z elektrod pełni elektrolit, druga z elektrod – anoda, zbudowana jest z metalowej folii pokrytej warstwą tlenku metalu pełniącego funkcję dielektryka. W kondensatorach elektrolitycznych znajduje się dodatkowa folia, potocznie określana katodą, odpowiadająca za doprowadzenie prądu do elektrolitu będącego prawdziwą, płynną katodą. Ponadto, między paskami folii metalowej instalowana jest warstwa papieru, który chroni paski folii przed mechanicznym kontaktem i możliwym uszkodzeniem warstwy tlenkowej i zwarciem. Przyłożenie napięcia do okładzin kondensatora powoduje zgromadzenie się na nich ładunku elektrycznego. Jednak w przypadku modeli elektrolitycznych ważne jest to, że do prawidłowego działania wymagają one odpowiedniego spolaryzowania. Pojemność kondensatorów wyrażona jest w faradach. Jeden farad to bardzo duża jednostka, dlatego w praktyce spotyka się kondensatory o pojemnościach piko-, nano- i mikrofaradów.

Rodzaje kondensatorów elektrolitycznych?

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów kondensatorów elektrolitycznych. Ich właściwości zależą przede wszystkim od zastosowanego do ich budowy materiału. Z tego względu kondensatory elektrolitowe dzielimy na:

  • Aluminiowe, zbudowane z dwóch pasków folii aluminiowej, w których rolę dielektryka pełni cienka warstwa tlenku glinu. Zazwyczaj stosowany jest płynny elektrolit, choć sporadycznie wykorzystuje się również tlenek manganu. Mogą one pracować przy napięciu rzędu kilkuset woltów i mają szeroki zakres pojemności.

  • Tantalowe, w których anoda zbudowana jest ze spiekanego proszku tantalowego, z tlenkiem tantalu jako dielektrykiem. Elektrolitem w tych kondensatorach jest często dwutlenek manganu, rzadziejo elektrolit w formie żelu. Elektrolity tantalowe są bardziej stabilne w zakresie pojemności i mają mniejszą upłynność niż kondensatory aluminiowe. Z kolei są one bardziej podatne na skoki napięcia o wartości wyższej od ich napięcia znamionowego i mogą eksplodować, gdy zostanie zamieniona ich polaryzacja. Nie wymagają procesu formowania po dłuższym okresie nieużywania.

  • Niobowe, z tlenkiem niobu, o właściwościach podobnych do kondensatorów tantalowych, mogące pracować przy napięciach do 10 woltów.

Stosowane są również liczne modyfikacje powyższych rozwiązań, a szeroki wybór różnego rodzaju kondensatorów elektrolitycznych, zarówno THT jak i SMD, a także kondensatorów polimerowych, można znaleźć na stronie micros.com.pl.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here